استانداردهای آرایشی و بهداشتی مرتبط با اسید استیک

مقدمه

اسید استیک یک اسید آلی شناخته شده است که بیشتر به عنوان جزء اصلی سرکه مشهور است، و در صنعت محصولات آرایشی و بهداشتی نقش قابل توجه ایفا می کند. از تونرهای مراقبت پوست گرفته تا محلول های آبکشی مو، این اسید ساده تحت استانداردهای تعیین شده استفاده می شود تا ایمنی و اثربخشی محصولات تضمین شود. حتی در حوزه‌ های صنعتی مانند خرید اسید استیک رنگرزی مخزن IBC نیز رعایت استانداردهای خلوص، ایمنی و نوع بسته‌ بندی اهمیت دارد؛ زیرا کیفیت ماده اولیه مستقیماً بر فرمولاسیون نهایی محصولات بهداشتی تأثیر می‌ گذارد. استانداردهای مرتبط با اسید استیک در حوزه آرایشی و بهداشتی، همه چیز را در بر می گیرد؛ از خلوص مواد اولیه و میزان استفاده گرفته تا دستورالعمل های نظارتی و الزامات برچسب گذاری. در این مرور جامع، بررسی می کنیم که اسید استیک چگونه در محصولات زیبایی به کار می رود، باید از چه استانداردهای ایمنی و کیفیتی تبعیت کند و مقررات جهانی که کاربرد آن را در محصولات آرایشی و بهداشتی تعیین می کنند کدام اند.

اسید استیک در محصولات آرایشی چیست؟

اسید استیک (که با نام اتانوئیک اسید نیز شناخته می شود) یک اسید آلی کوچک و طبیعی است که عمدتاً به دلیل دادن طعم ترش و بوی تند به سرکه شهرت دارد. از نظر شیمیایی با فرمول CH₃COOH نشان داده می شود و از تخمیر اتانول یا از طریق سنتز صنعتی تولید می گردد. در محصولات آرایشی، اسید استیک ممکن است به شکل خالص خود ظاهر شود (گاهی در حالت غلظت بالا به عنوان اسید استیک گلاسیال ذکر می شود) یا به عنوان جزئی از مواد طبیعی مانند سرکه به کار رود. این اسید معمولاً از منابعی مانند سرکه سیب یا سرکه برنج قهوه ای به دست می آید، به ویژه در محصولاتی که با برچسب طبیعی عرضه می شوند. در فرمولاسیون ها، اسید استیک معمولاً یک ماده عملکردی است تا یک ماده مؤثر اصلی؛ ارزش آن عمدتاً برای توانایی تنظیم اسیدیته (pH) محصول است. با کمک به حفظ تعادل pH مطلوب، اسید استیک به پایداری و عملکرد محصول کمک می کند. نکته مهم این است که اسید استیک مورد استفاده در محصولات آرایشی دارای خلوص و کیفیت بالایی است که تضمین می کند هیچ ناخالصی مضری را وارد کرم ها، لوسیون ها یا محصولات مراقبت مو نکند.

نقش و عملکرد اسید استیک در محصولات مراقبت شخصی

در فرمولاسیون محصولات مراقبت شخصی، اسید استیک در درجه اول به عنوان تنظیم کننده pH عمل می کند تا اسیدیته محصول را کنترل کند. بسیاری از ترکیبات آرایشی ممکن است بیش از حد قلیایی شوند که این حالت می تواند باعث تحریک پوست و مو و کاهش اثربخشی مواد نگهدارنده شود. با افزودن مقدار کمی اسید استیک، فرموله کنندگان pH را به سطح مناسب پوست کاهش می دهند و ملایمت و پایداری محصول را افزایش می بخشند. افزون بر این، خواص ضدباکتریایی اسید استیک در شامپوها و شوینده ها نیز به افزایش بهداشت، کنترل رشد میکروبی و بهبود ماندگاری فرمولاسیون کمک می‌ کند و باعث می‌ شود محصول در شرایط مختلف پایدارتر بماند. فراتر از تنظیم pH، اسید استیک دارای خاصیت قابض ملایمی نیز هست؛ می تواند به سفت شدن منافذ پوست و کاهش چربی اضافی کمک کند، به همین دلیل تونرهای حاوی سرکه به طور سنتی در مراقبت پوست استفاده می شدند. در محصولات مراقبت مو، خاصیت اندکی اسیدی اسید استیک به صاف شدن کوتیکول مو کمک می کند که در نتیجه آن موها براق تر و کم وزتر می شوند. حتی برخی فرمولاسیون های طبیعی از سرکه سیب به عنوان یک جزء در ترکیب خود استفاده می کنند تا از این مزایا بهره ببرند و در عین حال برای ترجیح مصرف کنندگان به مواد قابل تشخیص جذابیت داشته باشند. در مجموع اسید استیک پشت صحنه عمل می کند تا شامپوها، نرم کننده ها، کرم ها و تونرها به شکل مؤثر و ملایمی عمل کنند، حتی اگر روی برچسب به عنوان ماده شاخص برجسته نشود.

محصولات متداول آرایشی حاوی اسید استیک

طیفی از محصولات آرایشی و بهداشتی در فرمولاسیون خود شامل اسید استیک یا سرکه هستند. برای مثال در مراقبت مو، برخی شامپوها، نرم کننده ها و به ویژه محلول های آبکشی شفاف کننده مو از سرکه سیب (غنی از اسید استیک) استفاده می کنند تا درخشندگی مو را افزایش داده و تجمع مواد را کاهش دهند. اسیدیته خفیف سرکه به خوابیدن کوتیکول مو کمک می کند و موها را صاف تر نشان می دهد. در مراقبت پوست، اسید استیک در برخی تونرها و لوسیون های قابض حضور دارد تا به تنگ شدن منافذ پوست و متعادل ساختن pH پوست کمک کند. برخی برندها مقدار کمی سرکه را در افشانه های صورت یا محصولات موضعی درمانی به کار می گیرند تا به عنوان یک جزء تونر طبیعی بهره ببرند. محصولات بهداشت دهان مانند دهان شویه ها نیز گاهی کمی اسید استیک در ترکیب خود دارند؛ این ماده می تواند به خنثی کردن pH دهان و مهار باکتری های ایجاد کننده بو پس از غذا کمک کند (البته همیشه در غلظت پایین استفاده می شود تا حساسیت دندان ایجاد نشود). حتی برخی اسپری های پا یا پاک کننده های مخصوص نیز از خواص ضد میکروبی ملایم سرکه برای از بین بردن بو بهره می گیرند. در همه این محصولات، میزان اسید استیک پایین و در محدوده های ایمن نگه داشته می شود. فرمول دهندگان از دستورالعمل های استاندارد پیروی می کنند تا چه در آبکشی مو و چه در تونر، این ماده بدون به خطر انداختن راحتی یا ایمنی مصرف کننده، مزایای خود را ارائه دهد.

مشخصات ایمنی و سم شناسی اسید استیک در محصولات آرایشی

اسید استیک در صورت استفاده صحیح، سابقه طولانی از کاربرد ایمن در محصولات آرایشی دارد. در غلظت های پایینی که در محصولات بهداشتی وجود دارد، این ماده عموماً تحریک کننده نیست و حداقل خطر را برای مصرف کنندگان ایجاد می کند. بررسی های علمی ایمنی نیز این امر را تأیید می کنند؛ یک پنل مستقل از کارشناسان ایمنی لوازم آرایشی، اسید استیک را ارزیابی کرد و نتیجه گرفت که استفاده از آن در محصولات آرایشی بی خطر است. این نتیجه نشان می دهد که اسید استیک یک ماده طبیعی است که بدن به راحتی آن را متابولیزه می کند و مواجهه با آن از طریق لوازم آرایشی بسیار کم است. تنها مورد احتیاط اصلی، غلظت آن است. اسید استیک گلاسیال (نزدیک به ۱۰۰٪ اسید استیک) بسیار خورنده است و در تماس مستقیم می تواند سوختگی ایجاد کند. اما در فرمول های آرایشی هرگز از اسید استیک رقیق نشده استفاده نمی شود. در عوض، محصولات تنها مقادیر کم و رقیق شده ای از آن را شامل می شوند؛ معمولاً مشابه ۳–۵٪ موجود در سرکه معمولی یا حتی کمتر. در این سطوح، اسید استیک معمولاً پوست یا چشم را تحریک نمی کند. تولیدکنندگان همچنین حاشیه های ایمنی را رعایت می کنند و محصولات را آزمایش می کنند تا اطمینان یابند که همچنان ملایم باقی می مانند (برای مثال انجام آزمایش پچ روی پوست داوطلبان). به طور خلاصه، تا زمانی که اسید استیک در سطوح پایین مورد نظر برای مصرف آرایشی به کار گرفته شود، به عنوان یک ماده کم خطر با مشخصات ایمنی قوی در نظر گرفته می شود.

وضعیت نظارتی و استانداردها در ایالات متحده

در ایالات متحده، اسید استیک یک ماده اولیه آرایشی به طور گسترده پذیرفته شده است که تحت استانداردهای کلی ایمنی قرار دارد. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) ایجاب می کند که محصولات آرایشی و ترکیبات آن ها برای مصرف کننده ایمن باشند و اسید استیک ذیل این مقررات بدون محدودیت ویژه ای قرار می گیرد. این ماده در فهرست ترکیبات ممنوعه یا محدود شده قرار ندارد، یعنی تولیدکنندگان می توانند در صورت نیاز از آن استفاده کنند، مشروط بر اینکه محصولاتشان غیر محرک بوده و برچسب گذاری صحیحی داشته باشند. قابل ذکر اینکه اسید استیک همچنین به عنوان یک افزودنی مستقیم غذایی در دسته «به طور کلی ایمن شناخته شده (GRAS) در نظر گرفته می شود که نشان دهنده سمیت پایین آن است. در برچسب گذاری آرایشی، هرگونه حضور اسید استیک باید در فهرست ترکیبات اعلام شود با استفاده از نام Acetic Acid یا اصطلاح مناسب مانند Vinegar اگر از آن شکل استفاده شده باشد. شرکت ها معمولاً از اسید استیک با خلوص بالا و گرید خوراکی استفاده می کنند و در هنگام افزودن آن به فرمول های بهداشتی از شیوه های صحیح تولید پیروی می کنند. اگرچه قانون آمریکا غلظت حداکثری ثابتی برای اسید استیک در محصولات آرایشی تعیین نکرده است، اما بهترین رویه های صنعتی حکم می کنند که حداقل میزان مؤثر به کار برده شود؛ فقط به اندازه ای که pH را تنظیم کرده یا اثر مورد نظر را ایجاد کند تا اطمینان حاصل شود که محصولات برای مصرف کنندگان ملایم و ایمن باقی می مانند.

قوانین و استانداردهای محصولات آرایشی در اتحادیه اروپا

اتحادیه اروپا (EU) نظارت سخت گیرانه ای بر محصولات آرایشی طبق مقررات شماره ۱۲۲۳/۲۰۰۹ دارد. اسید استیک، سرکه و سرکه برنج قهوه ای در محصولات آرایشی و بهداشتی اتحادیه اروپا به عنوان ترکیبات مجاز هستند و هیچ محدودیت خاصی برای آن ها تعیین نشده است. این مواد در پیوست های اتحادیه اروپا مربوط به مواد ممنوعه یا محدود شده ظاهر نشده اند، به این معنی که اسید استیک تا زمانی که بی خطری محصول نهایی اثبات شود قابل استفاده است. در عمل، تولیدکنندگان اروپایی اسید استیک را اغلب به عنوان تنظیم کننده pH در فرمولاسیون محصولات مراقبت مو و پوست به کار می برند و این کار را مطابق با شیوه های ایمنی مناسب انجام می دهند. به عنوان بخشی از الزامات انطباق در EU، یک ارزیاب ایمنی هر فرمول آرایشی را پیش از عرضه به بازار ارزیابی می کند و تمامی ترکیبات از جمله اسید استیک را در نظر می گیرد تا اطمینان یابد که در غلظت استفاده شده خطری ایجاد نمی کنند. وجود اسید استیک باید بر روی برچسب ترکیبات محصول با نام استانداردش اعلام شود برای مثال، Acetic Acid» یا «Vinegar. اگرچه اتحادیه اروپا سقف عددی مشخصی برای میزان اسید استیک در لوازم آرایشی تعیین نکرده است، اما فرموله کنندگان به محدودیت های منطقی پایبند هستند؛ فقط به اندازه ای که برای دستیابی به هدف مورد نظر نیاز است از آن استفاده می کنند به طوری که pH محصول برای پوست مناسب بماند. با پیروی از الزامات کلی ایمنی قانون اروپا، محصولات آرایشی حاوی اسید استیک استانداردهای بالای حفاظت از مصرف کننده را حفظ می کنند.

راهنماها و استانداردهای بین المللی

در سراسر جهان، اسید استیک به عنوان یک ترکیب آرایشی ایمن به طور گسترده شناخته می شود و تحت استانداردهای ملی گوناگون مجاز است. بسیاری از مناطق رویکردهای نظارتی اتحادیه اروپا یا ایالات متحده را در مورد ترکیبات آرایشی دنبال می کنند. به عنوان مثال، در کانادا اسید استیک در محصولات آرایشی مجاز است و مقامات این کشور ارزیابی های علمی بر روی چنین موادی انجام داده اند. پیش نویس ارزیابی غربالگری در کانادا به این نتیجه رسید که اسید استیک در سطوح مورد استفاده در محصولات مصرفی خطری برای سلامت انسان یا محیط زیست ایجاد نمی کند. این نتیجه حاشیه ایمنی این ماده را در استفاده روزمره تأیید می کند. بسیاری از کشورها در آسیا، آمریکای لاتین و سایر مناطق هنگام تدوین استانداردهای خود به چارچوب های نظارتی آرایشی اتحادیه اروپا یا آمریکا استناد می کنند. برای مثال، کشورهای عضو آسه آن انجمن ملل آسیای جنوب شرقی دستورالعمل آرایشی هماهنگ با قوانین اتحادیه اروپا دارند که در آن اسید استیک به عنوان یک ترکیب ممنوعه فهرست نشده است. ژاپن نیز اجازه استفاده از اسید استیک در محصولات آرایشی را می دهد و اصولاً آن را برای استفاده ایمن می داند؛ استانداردهای ژاپن بر اطمینان از ایمنی محصول از طریق آزمایش و پایبندی به فهرست مواد ممنوعه تمرکز دارند اسید استیک جزو مواد ممنوعه نیست. به همین ترتیب، استرالیا و نیوزیلند نیز استانداردهای ترکیباتی را دنبال می کنند که اسید استیک را به عنوان یک مورد نگران کننده در محصولات آرایشی علامت گذاری نکرده اند. در تمامی این بازارهای بین المللی، موضوع مشترک این است که اسید استیک به عنوان یک ترکیب معمول آرایشی در نظر گرفته می شود که برای مقاصد فنی در مقادیر کم استفاده می شود. تولیدکنندگان در سراسر جهان همچنان باید با الزامات کلی ایمنی مطابقت داشته باشند؛ به این معنی که هر محصول حاوی اسید استیک باید طبق قوانین محلی اثبات شود که ایمن است و برچسب گذاری درستی دارد. بر روی برچسب ها، اسید استیک معمولاً با نام خود یا طبق قواعد نام گذاری INCI درج می شود. در همه حوزه ها، اگر اسید استیک از منابع طبیعی مانند سرکه میوه به دست آمده باشد و محصول به عنوان طبیعی یا ارگانیک عرضه شود، ممکن است مدارک اضافی برای تأیید منبع و فرآوری ماده لازم باشد، اما از نظر ایمنی، خود این ماده شیمیایی ذاتی به همان شکل در نظر گرفته می شود.

الزامات کیفیت و خلوص برای اسید استیک گرید آرایشی

هنگام استفاده از اسید استیک در محصولات آرایشی، اطمینان از کیفیت و خلوص بالا یک رویه استاندارد صنعتی است. اسید استیک گرید آرایشی معمولاً به خلوص معادل یا بالاتر از گرید خوراکی می رسد که به این معنی است که تا حد زیادی عاری از آلاینده ها و ناخالصی های ناخواسته است. استفاده از شکل خالص این ماده مهم است زیرا ناخالصی ها می توانند باعث تغییر رنگ، ایجاد بوهای ناخوشایند فراتر از بوی طبیعی سرکه، یا حتی تحریک پوست شوند. برای مثال، اسید استیک با گرید صنعتی که برای کاربردهای فنی تهیه شده است ممکن است حاوی آلاینده های ناچیزی باشد که برای تماس با پوست مناسب نیستند، بنابراین برای محصولات آرایشی مناسب نخواهد بود. در مقابل، اسید استیک با گرید FCC (کدکس مواد شیمیایی خوراکی) یا USP (فارماکوپه ایالات متحده) از نظر خلوص و ایمنی مورد تأیید قرار گرفته است که استفاده از آن را در فرمولاسیون محصولات بهداشتی قابل قبول می سازد. علاوه بر این، استانداردهای کیفی ایجاب می کنند که اسید استیک به طور مناسب ذخیره و جا به جا شود؛ باید در ظروف مناسب (اغلب شیشه ای یا پلاستیک های مخصوص) نگهداری شود تا از هرگونه واکنش یا نشت جلوگیری گردد و در محل خنک و دارای تهویه نگهداری شود تا پایداری آن حفظ شود. تولیدکنندگان همچنین غلظت رقیق سازی را استاندارد می کنند اگر از سرکه یا محلول های آبی اسید استیک استفاده می شود؛ این امر یکپارچگی میزان اسید را در تمام بچ ها تضمین می کند. هر بچ اسید استیک که وارد تأسیسات تولید محصولات آرایشی می شود معمولاً دارای گواهی آنالیز (COA) است که غلظت و خلوص آن را تأیید می کند. رعایت این استانداردهای کیفیت به این معناست که هنگامی که اسید استیک به یک لوسیون یا تونر اضافه می شود، تنها چیزی که به محصول می افزاید همان اثر عملکردی مورد نظر (تنظیم pH یا قابض بودن ملایم) است و هیچ عامل ناخواسته ای به همراه ندارد. این سطح از کنترل کیفیت نه تنها برای ایمنی بلکه برای قابلیت تکرار پذیری و عمر مفید محصول نهایی آرایشی ضروری است.

اسید استیک به عنوان تنظیم کننده pH : اهمیت کنترل pH

کنترل pH یک جنبه حیاتی در فرمولاسیون آرایشی است و اسید استیک به عنوان ابزاری مفید برای رسیدن به اسیدیته دلخواه عمل می کند. پوست و مو در شرایط کمی اسیدی بهترین حالت را دارند؛ به عنوان مثال pH طبیعی پوست انسان حدود ۵ است. نقش اسید استیک به عنوان تنظیم کننده pH این است که pH یک محصول را به سمت پایین و به محدوده بهینه سوق دهد. برای مثال، ترکیب یک شامپو یا پاک کننده ممکن است در ابتدا کمی قلیایی باشد (به دلیل وجود مواد صابونی یا شوینده)، اما افزودن کمی اسید استیک آن را به سمت اسیدیته ملایمی که با نیازهای مو و پوست سر تطابق دارد می برد و بدین ترتیب استاندارد ملایمت را برآورده می کند. حفظ pH مناسب تنها به راحتی مربوط نمی شود؛ بلکه بر عملکرد محصول نیز تأثیر می گذارد. بسیاری از نگهدارنده ها در شرایط اسیدی بهترین عملکرد را دارند، بنابراین تنظیم pH به فرمول کمک می کند در برابر آلودگی میکروبی در طول زمان مقاومت کند. علاوه بر این، pH صحیح تضمین می کند که ترکیبات مؤثر (مانند ویتامین ها یا اسیدهای هیدروکسی) پایدار و مؤثر باقی بمانند. اهمیت کنترل pH در استانداردهای آزمایش محصول منعکس می شود؛ در طول توسعه، شیمیدان ها pH را تنظیم می کنند و آزمون های پایداری و تحریک پذیری را انجام می دهند تا تأیید کنند که محصول در تمام طول عمر خود در محدوده pH ایمن باقی می ماند. تأثیر اسید استیک بر pH قابل پیش بینی و قابل اعتماد است، به همین دلیل برای تنظیمات جزئی انتخابی اصلی محسوب می شود، حتی اگر اسیدهای دیگر (مانند اسید سیتریک) نیز بتوانند عملکرد مشابهی داشته باشند. با پایبندی به استانداردهای pH در محصولات آرایشی (و اجتناب کلی از شرایط حدی مانند pH بسیار بالا یا بسیار پایین در محصولات بدون آبکشی، شرکت ها از اسید استیک به عنوان ابزاری ساده استفاده می کنند تا فرمولاسیون های خود را با انتظارات نظارتی و تحمل پوست مصرف کنندگان هماهنگ کنند.

سطوح غلظت و شیوه های استفاده ایمن

استانداردهای مربوط به استفاده از اسید استیک در محصولات آرایشی بر استفاده از کمترین غلظت مؤثر لازم برای دستیابی به اثر دلخواه تأکید دارند. معمولاً غلظت اسید استیک در یک فرمول بسیار پایین است؛ اغلب در حدود کمتر از ۱٪ از کل محصول. در بسیاری موارد، به ویژه وقتی صرفاً به عنوان تنظیم کننده pH اضافه می شود، ممکن است تنها چند قطره اسید استیک گلاسیال در یک بچ بزرگ لازم باشد تا pH را به طور مناسب تغییر دهد. برای مثال، یک تونر پوست ممکن است حاوی ۰٫۵٪ اسید استیک باشد یا یک شامپو مقدار مشابهی را برای رسیدن به pH هدف استفاده کند. وقتی تولیدکنندگان سرکه طبیعی را به عنوان یک ترکیب انتخاب می کنند، ممکن است چند درصد سرکه اضافه کنند (با این نکته که سرکه حدود ۵٪ اسید استیک دارد) که همچنان محتوای نهایی اسید در محصول نهایی را بسیار پایین نگه می دارد. استفاده از مقادیر کم حیاتی است زیرا فراتر از حد معینی، اسید استیک اضافی محصول را بیش از حد اسیدی و نامناسب برای استفاده راحت می کند که می تواند به تحریک یا حتی آسیب سطحی منجر شود (زیرا محصولات بسیار اسیدی می توانند در صورت استفاده نادرست کراتین پوست یا پروتئین مو را مختل کنند). راهنماهای صنعتی و داده های سم شناسی هر دو نشان می دهند که حفظ pH محصول مصرفی در محدوده سازگار با پوست حدود pH ۴ تا ۷ برای اکثر محصولات بدون آبکشی کلیدی است و میزان اسید استیک بر این اساس تنظیم می شود تا آن استاندارد برآورده شود. شیوه های استفاده ایمن همچنین شامل مخلوط کردن کامل برای اطمینان از توزیع یکنواخت اسید و اندازه گیری pH پس از تنظیم برای تأیید این است که pH در محدوده ایمن مورد نظر قرار دارد. علاوه بر این فرمول دهندگان مسئول هر محصولی را که دارای ترکیبات اسیدی است تحت آزمون پچ یا آزمایش با گروه های انسانی قرار می دهند تا اطمینان یابند که باعث قرمزی یا سوزش نمی شود. به طور کلی، اسید استیک هرگز به صورت جداگانه روی پوست در محصولات آرایشی استفاده نمی شود؛ فقط به عنوان یک جزء رقیق شده از یک محصول فرمول بندی شده به کار می رود. پیروی از این راهنمای غلظت و بهترین شیوه ها در فرمولاسیون از مصرف کنندگان محافظت می کند و به آن ها امکان می دهد از مزایای اسید استیک (مانند بهبود پایداری و عملکرد محصول) بدون هیچ پیامد منفی بهره مند شوند.

مقایسه اسید استیک با سایر اسیدهای متداول آرایشی

اسید استیک یکی از بسیاری از «اسیدها»ی مورد استفاده در صنعت زیبایی و مراقبت شخصی است و هر یک از این اسیدها نقش، سطح استفاده و ملاحظات ایمنی خاص خود را دارند. در مقایسه با «اسیدهای زیبایی» معروف مانند اسید سیتریک یا اسید گلیکولیک، اسید استیک بیشتر در پشت صحنه و برای اهداف فنی استفاده می شود تا به عنوان یک ماده مؤثره شاخص. مثلاً اسید سیتریک که از مرکبات گرفته می شود، یک تنظیم کننده pH دیگر است که به طور رایج در محصولات آرایشی استفاده می شود؛ این اسید همچنین یون های فلزی را کلاته می کند که به جلوگیری از تغییر رنگ محصولات در طول زمان کمک می کند. اسید لاکتیک که به طور طبیعی در شیر ترش یافت می شود و از طریق تخمیر تولید می گردد، هم به عنوان یک لایه بردار ملایم و هم یک مرطوب کننده در مراقبت پوست عمل می کند و اغلب در لوسیون ها و محصولات لایه بردار دیده می شود. سپس نوبت به اسیدهای هیدروکسی قوی تر مورد استفاده در لایه برداری می رسد؛ اسید گلیکولیک که یک آلفا هیدروکسی اسید کوچک است، به دلیل توانایی در شل کردن سلول های مرده پوست در لایه بردارهای شیمیایی و محصولات ضد پیری استفاده می شود و اسید سالیسیلیک که یک بتا هیدروکسی اسید است، به دلیل قابلیت نفوذ به داخل منافذ و لایه برداری درون آن ها برای درمان جوش مشهور است. هر یک از این ها استانداردهای خاصی برای استفاده دارند؛ برای مثال، اسید گلیکولیک و اسید لاکتیک معمولاً در pH و محدوده غلظت مشخصی فرموله می شوند تا اثربخشی و ایمنی را متعادل کنند، که اغلب شامل هشدارهایی درباره حساسیت به آفتاب است. اسید استیک معمولاً مانند اسیدهای لایه بردار در غلظت های بالا ظاهر نمی شود؛ شما یک «پیلینگ ۲۰٪ اسید استیک» برای مراقبت پوست در بازار نخواهید یافت. در عوض، اسید استیک در نقش حمایتی تنظیم pH یا کمک به ملایمت کلی محصول باقی می ماند. یکی دیگر از اسیدهای رایج در محصولات آرایشی اسید اسکوربیک یا همان ویتامین C است که یک آنتی اکسیدان مورد استفاده در سرم ها به دلیل قابلیت روشن کنندگی پوست و تقویت کلاژن است، اما برای اینکه پایدار و مؤثر باشد به محیط اسیدی حدود pH ۳٫۵ نیاز دارد. جالب این که، مقدار اندکی اسید استیک می تواند به حفظ pH پایین مورد نیاز برای عملکرد صحیح یک سرم ویتامین C کمک کند که دوباره نشان می دهد چگونه اسیدهای مختلف می توانند در کنار هم کار کنند. جدول زیر مقایسه ای بین اسید استیک و چند اسید آرایشی دیگر ارائه می دهد و منابع، کاربردها، محدوده های غلظت معمول و نکات کلیدی مرتبط با ایمنی یا مقررات هر کدام را نشان می دهد: